WBJ.NU Special
Door: Roy
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
07 Maart 2011 | Australië, Waikerie
Om jezelf opnieuw te ontdekken, moet je jezelf eerst verliezen
Ik ben nu precies 3 maanden op reis, weet het nog als de dag van gisteren dat we samen vertrokken vanaf Schiphol. Dat is bijzonder voor mij, want ik onthoud dingen nou eenmaal niet zo goed. Alles achter ons gelaten, samen op pad, op avontuur, banen opgezegd, huis verhuurd, familie, vrienden en collega’s achtergelaten, alleen maar het onbekende in het vooruitzicht. Krijg er nog de kriebels van als ik eraan terugdenk, slapeloze nachten, maar altijd die glimlach…
Er is en hoop gebeurd de afgelopen 3 maanden, ik heb ontzettend veel gezien en gedaan, maar hoe ik die dingen heb ervaren bewaar ik voor thuis, (gezellig met natuurlijk een borrel) heb ik alweer een paar verhalen die goud zijn. Afgelopen week had ik wel iets nieuws, iets bijzonders. Sinds ik van huis weg ben heb ik weinig los kunnen laten, maakte me druk over me ouders, de kidz, me uitvalsbasis op de kinker, me werk, en natuurlijk ook me gabbers. Maar vorige week gebeurde me eindelijk waar anderen misschien nog veel langer over doen.. Ik verloor mezelf, moest zo hard nadenken over wie ik was, en wat ik hier in godsnaam aan het doen ben, dat ik volledig de draad kwijt was. Het was een dag dat ik in de spreekwoordelijke put zat. Ik miste ineens alles, alle dingen die ik al me hele leven voor lief nam, waren er niet meer..
Het was een goede dag, want heb nu eindelijk eens op me gemak kunnen nadenken over het hier en nu, besef me nu ook dat ik daar eigenlijk eens wat vaker bij stil zou moeten staan, het geluk dat we hebben met elkaar, de mooie dingen die alle dagen brengen, de liefde die we van elkaar krijgen, de respect die we (niet altijd) van elkaar krijgen. Jaja, jullie zullen wel denken, dat ik weer stiekem wat van dat onkruid heb lopen roken hier langs de weg, of dat ik ietwat teveel van die goedkope rommel heb lopen drinken. (wat waar is) Maar ik denk dat er wel een aantal mensen zijn, die dit wel snappen:
Om jezelf opnieuw te ontdekken, moet je jezelf eerst verliezen..
Vuil
(Zn onz. vuil (mv) [voeyl] stof, modder, etensresten enz.;= vuiligheid;= vuilnis
1.niet schoon;= vies;= smerig; / schoon; proper; rein)
Vaak voel(de) ik me hier vuil, tegenwoordig wat minder snel dan voorheen. Eigenlijk bijna helemaal niet meer. Vuil is een ruim begrip, want vuil is hier wat anders dan thuis, met vuile handen wat eten of drinken, met vuile handen koken of iets schoonmaken, zelfs met vuile bezwete handen je reet afvegen is niets meer dan een gewoonte geworden. Vuil is hier wat anders dan die van thuis op straat. Alles is stoffig, vind het echt heerlijk om s’ochtends me neus te ontdoen van de klonten rode stof waaraan hier niet te ontkomen is. Wassen van je vuile kleren kan, maar dan wel met het rivierwater waar je net in hebt staan zeiken en dat alles eigenlijk nog smeriger is dan je kleren waren. En dan toch, je kent het wel, niets mooier om na zo’n lange snikhete dag, soms zelfs na een dag keihard werken op een boerderij (respect! voor die mensen), met je vuile kleren en ongewassen haar een heerlijk koud biertje zonder zorgen. Een warme douche? Mwah, misschien morgen…
De kunst van het nietsdoen
(‘niets-nut de –woord (mannelijk) nietsnutten, ‘niets – nut – ter de –woord (mannelijk) nietsnutters iem. Die niets uitvoert, die voor niets deugt)
De dagen hier kunnen ondanks de vele uren zon kort zijn. Zon betekend niet heerlijk naar buiten een dagje het park in, op een terras hangen of een festivalletje pakken. Maar de zon betekend gewoon zo weinig mogelijk bewegen, geen inspanningen leveren en natuurlijk veel koud bier drinken. Zo gebeurd het ons vaak dat een dag heel kort is. In de koele ochtend lekker uitslapen, (tot +/-08:30, daarna is het té heet) en de rest van de dag de schaduw opzoeken en een plan trekken voor het volgende avontuur/bestemming. De mooiste momenten zijn er als één van ons beide daar geen zin in heeft, dan doen we het gewoon simpelweg niet. Veel van de thuisblijvers vragen me wat we nou zoal doen op een dag. Ik hoop dat ik hiermee niet teveel van de hardwerkende Nederlanders tegen het hoofd stoot, maar het is een simpel typerend ‘TdB’ antwoord: Zo weinig(!) mogelijk.. De vrijheid van het vandaag niet doen, omdat het morgen ook kan is heerlijk. Het duurt even om er aan te wennen, maar zodra je het onder de knie hebt, is er niets mooier om iedere suggestie van wie-dan-ook zonder problemen te beantwoorden met “of niet?”
Campingkoning
Kamperen heeft hier ineens een nieuwe betekenis. Het kost ons relatief gezien veel tijd van onze dagen zoeken naar een geschikte plaats om te overnachten.
Het begint met het besluiten of je een camping opzoekt, of dat je ergens langs de weg gaat slapen. Het moet natuurlijk altijd zo goedkoop mogelijk, en ik moet zeggen dat we hier inmiddels koning & koningin in zijn geworden. Langs de weg slapen is altijd(!) tricky, vanwege de constante aanwezigheid van de Rangers die je graag een boete geven voor het illegaal kamperen, en vanwege de arme Aboriginals die je maar al te graag beroven of je gewoon in een (bijna altijd dronken) bui lastigvallen. Aboriginals worden hier flink gesponsord door de overheid, uit schuldgevoel, ook al zal je een rasechte Australiër dit nooit horen toegeven. Het beeld wat je daardoor hier op straat ziet, zijn ontzettend veel Aboriginals die wachten tot ze hun maandelijkse sponsering kunnen innen, waarna ze dat in één week(!) tijd aan één stuk door opmaken (best knap) aan goedkope alcoholische versnaperingen en aan het trieste crystal-meth.
We hebben inmiddels al een keer een boete te pakken gehad van $125, en gelukkig maar dat de Ranger Isabelle geen boete wilde geven vanwege haar mooie blauwe ogen, anders hadden we het dubbele moeten lappen. Dus prefereren we het slapen op campings. Het enige nadeel hiervan is dat een nacht gemiddeld tussen de 20 en 40 dollar is, waardoor we inmiddels bijna een boek kunnen schrijven over het sneaken op campings. Isabelle met haar arendsogen kijkt de codes af van de slagbomen en de douches, en ikzelf ben altijd fantastisch in het in de war maken van receptie personeel met me slappe geouwehoer over (natuurlijk!) niets, waardoor we regelmatig gratis slapen, en zo nu en dan wat kortingen of voedselbonnen scoren. Op de goedkopere campings kan het ook zijn dat er na zonsondergang, er geen supervisor meer aanwezig is, dat is natuurlijk voor ons helemaal een eitje. Betekend s’ochtends dus gewoon plakken bij de slagbomen, vriendelijk groeten, en vrolijk doorkarren. Waar een wil is, is een camp-spot..
Rolls-Roy’s Belle Air
Mijn liefde, ons nieuwe kindje, onze nieuwe casa di fiesta, ja hij mag er wezen. Het is de Rolls-Roy’s Belle Air! Gekocht van twee Franse Backpackers die al aardig wat meters gepakt hebben met onze Toyota Spacia. Spacia staat trouwens niet voor ruimte, want we hebben nu pas door dat we het continent doorkruisen met waarschijnlijk één van de kleinste, minst luxe minibus waarmee de gemiddelde backpacker hier rondcrosst. Maar het volstaat. Ik zou inmiddels voor geen goud onze Rolls willen ruilen tegen een andere bus. Het is ons nieuwe thuis, die magere 50m2 op de Kinkerstraat is in mijn hoofd ineens gigantisch, maar niets méér waard. Ik ken ieder hoekje en kiertje van de Rolls, heb er een nieuw bed in getimmerd, vliegnetten langs de ramen geplaatst en van de week onze velgen een kleurtje gegeven. Goud, om hem een beetje klasse te geven. Binnenkort maar eens kijken in wat voor kleur we de rest van de bus dopen. De Rolls is van alle gemakken voorzien; kookstel, potten, pannen, watertank, extra benzinetank, snorkelsets, stoelen, tafel, surfplank, bodyboard, cricket set, gereedschap set en zo nog veel meer handige accessoires. Zolang het motortje zo heerlijk blijft spinnen, zitten wij voorlopig dus nog wel even goed. We zijn nu pas drie maanden op reis, en het is 24.135 km geleden dat we thuis in Amsterdam waren…
Thuis
Soms denk ik heus nog wel terug aan thuis, alsof ik ieder moment weer terug kan zijn, morgen weer naar me werk moet, moet socializen in de kroeg, dronken worden, feesten en verjaardagen af moet gaan, familie opzoeken, boodschappen moet doen, lekker slapen in me eigen bed of juist wakker liggen van de rekeningen die betaald moeten worden. Maar het meest denk ik aan jou, degene die er altijd is, de soldaat van het leven, de ultieme multi-tasker, degene die mij langer en beter kent dan wie dan ook,
ja liefste Ma, dat ben jij..
Veel succes komende week..
Yours Truly,
Roy van Dijk
Ik ben nu precies 3 maanden op reis, weet het nog als de dag van gisteren dat we samen vertrokken vanaf Schiphol. Dat is bijzonder voor mij, want ik onthoud dingen nou eenmaal niet zo goed. Alles achter ons gelaten, samen op pad, op avontuur, banen opgezegd, huis verhuurd, familie, vrienden en collega’s achtergelaten, alleen maar het onbekende in het vooruitzicht. Krijg er nog de kriebels van als ik eraan terugdenk, slapeloze nachten, maar altijd die glimlach…
Er is en hoop gebeurd de afgelopen 3 maanden, ik heb ontzettend veel gezien en gedaan, maar hoe ik die dingen heb ervaren bewaar ik voor thuis, (gezellig met natuurlijk een borrel) heb ik alweer een paar verhalen die goud zijn. Afgelopen week had ik wel iets nieuws, iets bijzonders. Sinds ik van huis weg ben heb ik weinig los kunnen laten, maakte me druk over me ouders, de kidz, me uitvalsbasis op de kinker, me werk, en natuurlijk ook me gabbers. Maar vorige week gebeurde me eindelijk waar anderen misschien nog veel langer over doen.. Ik verloor mezelf, moest zo hard nadenken over wie ik was, en wat ik hier in godsnaam aan het doen ben, dat ik volledig de draad kwijt was. Het was een dag dat ik in de spreekwoordelijke put zat. Ik miste ineens alles, alle dingen die ik al me hele leven voor lief nam, waren er niet meer..
Het was een goede dag, want heb nu eindelijk eens op me gemak kunnen nadenken over het hier en nu, besef me nu ook dat ik daar eigenlijk eens wat vaker bij stil zou moeten staan, het geluk dat we hebben met elkaar, de mooie dingen die alle dagen brengen, de liefde die we van elkaar krijgen, de respect die we (niet altijd) van elkaar krijgen. Jaja, jullie zullen wel denken, dat ik weer stiekem wat van dat onkruid heb lopen roken hier langs de weg, of dat ik ietwat teveel van die goedkope rommel heb lopen drinken. (wat waar is) Maar ik denk dat er wel een aantal mensen zijn, die dit wel snappen:
Om jezelf opnieuw te ontdekken, moet je jezelf eerst verliezen..
Vuil
(Zn onz. vuil (mv) [voeyl] stof, modder, etensresten enz.;= vuiligheid;= vuilnis
1.niet schoon;= vies;= smerig; / schoon; proper; rein)
Vaak voel(de) ik me hier vuil, tegenwoordig wat minder snel dan voorheen. Eigenlijk bijna helemaal niet meer. Vuil is een ruim begrip, want vuil is hier wat anders dan thuis, met vuile handen wat eten of drinken, met vuile handen koken of iets schoonmaken, zelfs met vuile bezwete handen je reet afvegen is niets meer dan een gewoonte geworden. Vuil is hier wat anders dan die van thuis op straat. Alles is stoffig, vind het echt heerlijk om s’ochtends me neus te ontdoen van de klonten rode stof waaraan hier niet te ontkomen is. Wassen van je vuile kleren kan, maar dan wel met het rivierwater waar je net in hebt staan zeiken en dat alles eigenlijk nog smeriger is dan je kleren waren. En dan toch, je kent het wel, niets mooier om na zo’n lange snikhete dag, soms zelfs na een dag keihard werken op een boerderij (respect! voor die mensen), met je vuile kleren en ongewassen haar een heerlijk koud biertje zonder zorgen. Een warme douche? Mwah, misschien morgen…
De kunst van het nietsdoen
(‘niets-nut de –woord (mannelijk) nietsnutten, ‘niets – nut – ter de –woord (mannelijk) nietsnutters iem. Die niets uitvoert, die voor niets deugt)
De dagen hier kunnen ondanks de vele uren zon kort zijn. Zon betekend niet heerlijk naar buiten een dagje het park in, op een terras hangen of een festivalletje pakken. Maar de zon betekend gewoon zo weinig mogelijk bewegen, geen inspanningen leveren en natuurlijk veel koud bier drinken. Zo gebeurd het ons vaak dat een dag heel kort is. In de koele ochtend lekker uitslapen, (tot +/-08:30, daarna is het té heet) en de rest van de dag de schaduw opzoeken en een plan trekken voor het volgende avontuur/bestemming. De mooiste momenten zijn er als één van ons beide daar geen zin in heeft, dan doen we het gewoon simpelweg niet. Veel van de thuisblijvers vragen me wat we nou zoal doen op een dag. Ik hoop dat ik hiermee niet teveel van de hardwerkende Nederlanders tegen het hoofd stoot, maar het is een simpel typerend ‘TdB’ antwoord: Zo weinig(!) mogelijk.. De vrijheid van het vandaag niet doen, omdat het morgen ook kan is heerlijk. Het duurt even om er aan te wennen, maar zodra je het onder de knie hebt, is er niets mooier om iedere suggestie van wie-dan-ook zonder problemen te beantwoorden met “of niet?”
Campingkoning
Kamperen heeft hier ineens een nieuwe betekenis. Het kost ons relatief gezien veel tijd van onze dagen zoeken naar een geschikte plaats om te overnachten.
Het begint met het besluiten of je een camping opzoekt, of dat je ergens langs de weg gaat slapen. Het moet natuurlijk altijd zo goedkoop mogelijk, en ik moet zeggen dat we hier inmiddels koning & koningin in zijn geworden. Langs de weg slapen is altijd(!) tricky, vanwege de constante aanwezigheid van de Rangers die je graag een boete geven voor het illegaal kamperen, en vanwege de arme Aboriginals die je maar al te graag beroven of je gewoon in een (bijna altijd dronken) bui lastigvallen. Aboriginals worden hier flink gesponsord door de overheid, uit schuldgevoel, ook al zal je een rasechte Australiër dit nooit horen toegeven. Het beeld wat je daardoor hier op straat ziet, zijn ontzettend veel Aboriginals die wachten tot ze hun maandelijkse sponsering kunnen innen, waarna ze dat in één week(!) tijd aan één stuk door opmaken (best knap) aan goedkope alcoholische versnaperingen en aan het trieste crystal-meth.
We hebben inmiddels al een keer een boete te pakken gehad van $125, en gelukkig maar dat de Ranger Isabelle geen boete wilde geven vanwege haar mooie blauwe ogen, anders hadden we het dubbele moeten lappen. Dus prefereren we het slapen op campings. Het enige nadeel hiervan is dat een nacht gemiddeld tussen de 20 en 40 dollar is, waardoor we inmiddels bijna een boek kunnen schrijven over het sneaken op campings. Isabelle met haar arendsogen kijkt de codes af van de slagbomen en de douches, en ikzelf ben altijd fantastisch in het in de war maken van receptie personeel met me slappe geouwehoer over (natuurlijk!) niets, waardoor we regelmatig gratis slapen, en zo nu en dan wat kortingen of voedselbonnen scoren. Op de goedkopere campings kan het ook zijn dat er na zonsondergang, er geen supervisor meer aanwezig is, dat is natuurlijk voor ons helemaal een eitje. Betekend s’ochtends dus gewoon plakken bij de slagbomen, vriendelijk groeten, en vrolijk doorkarren. Waar een wil is, is een camp-spot..
Rolls-Roy’s Belle Air
Mijn liefde, ons nieuwe kindje, onze nieuwe casa di fiesta, ja hij mag er wezen. Het is de Rolls-Roy’s Belle Air! Gekocht van twee Franse Backpackers die al aardig wat meters gepakt hebben met onze Toyota Spacia. Spacia staat trouwens niet voor ruimte, want we hebben nu pas door dat we het continent doorkruisen met waarschijnlijk één van de kleinste, minst luxe minibus waarmee de gemiddelde backpacker hier rondcrosst. Maar het volstaat. Ik zou inmiddels voor geen goud onze Rolls willen ruilen tegen een andere bus. Het is ons nieuwe thuis, die magere 50m2 op de Kinkerstraat is in mijn hoofd ineens gigantisch, maar niets méér waard. Ik ken ieder hoekje en kiertje van de Rolls, heb er een nieuw bed in getimmerd, vliegnetten langs de ramen geplaatst en van de week onze velgen een kleurtje gegeven. Goud, om hem een beetje klasse te geven. Binnenkort maar eens kijken in wat voor kleur we de rest van de bus dopen. De Rolls is van alle gemakken voorzien; kookstel, potten, pannen, watertank, extra benzinetank, snorkelsets, stoelen, tafel, surfplank, bodyboard, cricket set, gereedschap set en zo nog veel meer handige accessoires. Zolang het motortje zo heerlijk blijft spinnen, zitten wij voorlopig dus nog wel even goed. We zijn nu pas drie maanden op reis, en het is 24.135 km geleden dat we thuis in Amsterdam waren…
Thuis
Soms denk ik heus nog wel terug aan thuis, alsof ik ieder moment weer terug kan zijn, morgen weer naar me werk moet, moet socializen in de kroeg, dronken worden, feesten en verjaardagen af moet gaan, familie opzoeken, boodschappen moet doen, lekker slapen in me eigen bed of juist wakker liggen van de rekeningen die betaald moeten worden. Maar het meest denk ik aan jou, degene die er altijd is, de soldaat van het leven, de ultieme multi-tasker, degene die mij langer en beter kent dan wie dan ook,
ja liefste Ma, dat ben jij..
Veel succes komende week..
Yours Truly,
Roy van Dijk
-
07 Maart 2011 - 06:26
Sashanna:
Wat goed geschreven Roy! En ik begrijp welk punt je bedoeld. Dat ik de eerste keer met belle op reis was had ik dat ook na drie maanden. Heel gek is dat! Warschijnlijk voer voor psychologen :)
Maar ben heel blij dat jullie het zo fijn hebben met elkaar en alle dingen die je nu mist zijn er straks nog steeds en je waardeert ze alleen maar meer!
Love you moppies. Dikke kus vanuit een stinkend internetcafe in mumbai! Ha ha! -
07 Maart 2011 - 08:09
Maaike:
wauw.. Supermooi roy!!! Heerlijk om te lezen hoe je het allemaal ervaart en op je af laat komen! Geniet! Dikke kus voor jullie beiden! -
07 Maart 2011 - 08:10
Maaike:
en ps. vette foto's! Lichtelijk jaloers hier ;P -
07 Maart 2011 - 09:07
Wim Wiertz:
Beste Roy en lieve Isabel.
Na het lezen van je prachtige reisverslag kon ik alleen maar denken : "Wat is wijsheid ? , Wat is liefde ?, Wat is een positieve kijk op het leven ?
Nou dat heb ik dus net gelezen. Dank daarvoor !!!
-
07 Maart 2011 - 10:40
Kim En Co:
Pff zit met tranen in mijn ogen je ma
Oh ik zou mijn ma ook heel erg gaan missen. We zijn te plakky maar ook weer niet ofzo haha Fijn dat mama ook mee is. Zijn jullie toch met zijn 3en.
Die foto met altijd aan het woord is echt grappig!!
Jammer dat je zoveel kapot gereden Kangeroes ziet hé wreed.
Fijn Bel gesproken te hebben van de week en leuk dat je ook schrijft Roy is toch ook net alsof ik je hoor praten in mijn koppy. Mis jullie wel ookal gaat het hier zijn gangetje.
Jullie hebben het fijn ookal ga je DIEP roy gepaard met heel veel vuil. Ga zo door aan elke + zit een min. Ik hoop dat als jullie reis eindigd we herrenigd worden in Thailand maar dat is voor later geniet van jullie aankomend jaar het is hier toch altijd t zelfde ;-)
Ik hou van jullie dikke kus van ons -
07 Maart 2011 - 10:51
Anja:
Wouw,Roy dat is ff een tranentrekkertje op de maandagmorgen,maar zo lief van je voor je Moes,dit zeg je normaal nooit denk ik,maar is zo terecht,ze is zo'n topper!
Heerlijk verhaal,ga het zo nogmaals lezen,hier ben je dus ook alweer goed in,het zal weer niet.Wat heeft mn kind het toch getroffen met de ideale man ;-)
dikke zoen voor jullie XX -
07 Maart 2011 - 11:15
Salih:
Waz up luitjes!
Meneer Koning Roy heeft dus ook zijn handen en vingers nog, om wat te typen, zie ik...
En hij kan het ook nog.
Heb je stiekem een cursus verhaal-schrijven gevolgd voor je vertrok naar Auzie of zo? Hehe!
Verlies jezelf niet te veel jongen en je vrouwtje ook niet...
Dat goedkope spul, is ook meestal het sterkere spul! Haha!
En de TdB motto is niet: "zo weinig mogelijk doen"... Maar: "zo min mogelijk, eigenlijk, het liefst, helemaal niets doen"!
Geniet ze nog allebei en misschien weer tot Whatsapp bij verbinding!
Peace! -
07 Maart 2011 - 11:16
Orfeo "Partyneger" :
Heel mooi geschreven Roy en ik heb jullie reis ook gemaakt dus snap het helemaal. Geniet ervan jullie 2 want de tijd gaat zo hard. groetjessssss en now worries mate -
07 Maart 2011 - 12:18
Leah:
Geniet er nou maar van (doen jullie ook!) Hier is alles 'Same old, same old'.
Grappig.... ik fietste door de stad, de zon scheen en het was echt een 'ik pak spontaan even een terrasje, wie zal ik bellen' moment. Dacht natuurlijk meteen aan jou en Sas.... beide niet in het land.... Dat was mijn reality check :(
De tijd gaat wel erg snel dus nog even en dan zitten we weer met zn allen in de stad :) Jullie een mooie ervaring rijker en ik genieten van jullie verhalen.
X -
07 Maart 2011 - 12:18
Yvette:
WAUW,
Wat mooi...
Brok in mn keel.
X -
07 Maart 2011 - 16:52
Robby:
mooiiiii :-)))))))) -
07 Maart 2011 - 19:57
Ruurd:
Ouwe dibbes! Wat een fantastisch goed geschreven stuk. Je zou het bijna als proza kunnen omschrijven! Mooi dat dit avontuur zoveel brengt, iets wat je altijd bij zult dragen..
blijf genieten van al dat moois, en veel glimlachen en slap ouwehoeren om al die kortingen te blijven regelen!
carpe diem! kus uit davos -
07 Maart 2011 - 20:19
Kim:
Wat is wijsheid? Zoals je weet is dat vruchtbaar geworden kennis... Sommigen doen er tot hun dood over om dat te ontdekken, velen lukt dat zelfs niet... Zo te lezen heb jij daar niet zo lang voor nodig, waar zo'n reisje al niet goed voor is. Geniet er van, voor je het weet is het weer Kerst! -
08 Maart 2011 - 09:35
Helen:
Tranentrekkend PRACHTIG!
xHelen -
08 Maart 2011 - 10:22
Thea:
Tranen gegoten van dat laatste stukje, wat voel ik me trots dat ik je moeder ben, je hebt zo;n mooi verhaal geschreven, echt vanuit je binnenste, wist wel dat je dat kon. en dat ontdekken van dingen injezelf zal ergens heel goed voor zijn denk ik. Ja roy, je gaat nu volwassen worden. maar blijf vooral schrijven je doet het erg goed. xxx je mamsie -
08 Maart 2011 - 21:06
Leroy:
goed verhaal -
09 Maart 2011 - 07:30
Rianne:
Roy wat ben je toch een Skatje!
Wat een vet lief verhaal zwervertje!!
ben je eigenlijk nog wel van plan om naar huis te komen, want voor je het weet blijf je plakken. (enik kan het weten)
Ik ben me nu aan het klaar maken voor Nederland! (waar ik jullie waarschijnlijk niet ga zien)
Maar ik zie jullie met oud en nieuw! in een warm en tropisch land! -
09 Maart 2011 - 10:58
Panna:
Mooi verhaal hoor! Roy gaat de diepte in!! leuk om te lezen, we missen jou hier ook gappie!! -
10 Maart 2011 - 12:53
Helga Wiertz:
Je bent nooit te oud om (nog) iets te leren........
Bedankt!
xx -
10 Maart 2011 - 15:21
Jan:
Het schrijven gaat je goed af. Mooie slotalinea. -
10 Maart 2011 - 16:27
Saskiaa:
Hoi lekker ding, leuke foto's, en wat heb je mooi geshreven, snik snik, ben bij je moeder op bezoek geweest, ze zat erbij als een directrice, alles voor elkaar in het ziekenhuis, nu weer thuis gelukkig, als ze maar rustig aan doet, de groetjes van ons allemaal in huize Berkhout, ook voor Isabelle natuurlijk, dooooeeeiiiii dikke kus -
10 Maart 2011 - 19:04
Rob:
mooi verhaal roy.
was woensdag op tenkate markt ben voor het loten weggegaan vanwege de regen, dus geniet zolang het kan en issabel moet het zelfde doen.
geniet erg van je verhalen en fotos.
tijd is zo op. weet het zelf nog 6mnd libanon was zo over.
gr rob bianca robbie en lisa -
14 Maart 2011 - 08:48
Sabrina:
Wow... wat kan jij VET schrijven ventje, geweldig verhaal.
-
25 Maart 2011 - 08:00
Denise:
hoi roy en isabelle,
tjonge je laat me tranen vloeien op de vroege morgen.... tjonge prachtig geschreven.....je moeder doet het goed hoor moppie,ben een paar keer langs geweest bij haar thuis na haar ziekenhuisbezoek en ze doet het goed,je moeder is een bikkel(maar dat wist je al)ik hou wel een oogje in het zeil hihihi,ik denk veel aan wat je zal doen op dat moment....ben ook wel weer blij als je bent beiden benen in nederland staat..
ben heel trots op je,elke keer als het ter sprake komt ergens over verre reizen dan vertel ik jullie verhalen over aussie en de fotoos erbij.hoe gaat het met jullie gezondheid,jullie zien er goed uit op de fotoos....en zo happy. let goed op jullie zelf ....mis je wel op een of andere manier ,zo ver weg ....denk aan jullie,liefs denise..p.s. hier is het echt lente weer ,zonnetje en bloemetjes en de bijtjes zijn er weer.... ongeveer 16 a 17 graden en lekker in de tuinstoel kunnen zitten in een t-shirt.a.s weekeinde de klok een uur terug,pfff weer een uurtje minder slapen ... -
28 Maart 2011 - 08:17
Denise:
bedoelde een uur verder.... -
05 April 2011 - 20:02
Marja En Ad :
Zie je nog zo staan in de winkel op de nieuwedijk wij kwamen even afscheid van je nemen ,en ik dacht jezus waar begint hij aan ,maar ook wat knap dat ze dat allemaal gaan doen ,en ik moet zeggen ik vind het nog steeds knap zo ver van huis ik zou het niet kunnen Ad en ik zijn 7 dagen op een cruise geweest naar Dubai en de emiraten en dan ben ik alweer bij dat ik thuis ben en mijn kids en dotje weer in mijn armen kan sluiten ,al moet ik zeggen dat de 3 weken dat kim naar zuid-afrika was redelijk snel om zijn gegaan . maar ik geniet van jullie verhalen en heb natuurlijk lekker zitten janken bij het laatste stuk ik ben ten slotte ook een moeder hahahh en ik vind dat je het heel mooi hebt verwoord hoe je op eens helemaal je zelf tegen bent gekomen ,dat kom je een paar keer in je leven tegen en het is maar goed dat je het nooit van te voren weet .
genieten jullie maar heerlijk verder en ik lees lekker verder al moet ik zeggen dat zelfs ik jullie begin te missen .dikke kus voor jullie allebei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
