Sabaidee Fallaaannngg!Fallang fallang Sabaideeeee!
Door: Isabelle
Blijf op de hoogte en volg Isabelle
14 December 2005 | Laos, Muang Hôngsa
Hallo hallo allemaal.
Wat zie ik en wat hoor ik?? haha word ik de nieuwe Floortje Dessing, krijg van alle kanten berichten dat ik moet gaan bundelen, en boeken moet gaan schrijven, hahah echt cool. En 5117 hits op mijn site...WOW ik wist niet dat ik zo populair was. :-D
Oke vanuit Luangprabang zijn we met de Slowboot de Mekhong river opgegaan richting Hongsa. Zo'n rivier tochtje is gewoon lekker relaxt, je ziet berggeitjes, waterbuffels, mensen spulletjes zoeken en zeven [ misschien goud?] en dat soort dingen. Toen we ergens bij hele hoge rotsen aankwamen en er een soort kleine Tarzannetjes daar op en en af rende met alle locale spullen uit de boot hadden wij het idee, dat we hier natuurlijk niet uit moesten er was geen eens een pier ofzo. Nou dat hadden we dus fout. Dus aa gevraagd te hebben met handen en voeten [ dit was toch niet voor Hongsa??!] bleek dat wel zo te zijn, en kon de boot terug en waren wij de enige die er hier uitgingen!! Yoeppiee! lekker weg van de toeristen.
Nou aangekomen op de wal [over boten moeten klimmen en stukken rots te hebben getrotseerd met een tas van 20 kilo op je rug] begon mensen een beetje te wijzen en te zeggen: "Hongsa??? up up up."
Dus wij vol goede moed de weg opgelopen die omhoog ging, daar probeerde locale bevolking ons duidelijk te maken dat we moesten opschieten voor de bus naar Hongsa. Nou wij rennen en lopen die berg op..... en nog verder rennen.... en lopen..... na een half uur liepen we nog steeds op diezelfde klei weg opzoek naar de hoofdweg, waar de bus zou staan. Nou dit hebben we ongeveer 1,5 uur volgehouden toen begon de moed wat in te zakken [ we waren ondertussen al die hele berg opgeklommen met haarspeldbochten en gigantische hoogte] en het begon donker te worden. Toen bedachten we ons, misschien is d'r geen hoofdweg. Toen het schemerig werd en we echt kramp hadden zijn we de weg weer naar beneden gegaan... en kwam er GOD zijn dank! een tuk tuk aan die ook naar Hongsa ging. Wat bleek, er is geen hoofdweg en de weg die wij liepen was de enige weg, van het ene naar het andere plaatsje. Pff.
Aangekomen in Hongsa, bleek dat er 1 guesthouse was, en daar was niemand. Mochten we nog een ritje mee door het dorp en werden afgezet bij een restaurant. Hier zaten godzijdank nog 3 "blanke" met een kindje. Na wat met hun te hebben gesproken, bleek dat er niks was, behalve dat restaurant, en dat ene guesthouse. In dat restaurant was geen kaart en je at maar wat de pot schafte, nou moet ik zeggen dat het een heerlijke pot was. we kregen gewoon een paar kolen op de tafel, daarop een bak waar je in de rand water deed om je spullen te koken, en bovenop je vlees kon bakken, EERRUG lekker trouwens.
Bij het guesthouse bleken die Franse de enige andere Falang in het dorp te zijn, en het guesthouse was gewoon een groothuis, met een paar kamers. Heel apart maar wel gezellig. De jongen die het beheerde, wachtte tot we gingen slapen deed de deur dicht en ging toen zelf naar huis.
De reden dat we naar Hongsa wilde was, in de Lonely planet staat dat het het enige gebied is, waar ze in Laos nog echt werken met de olifanten en je kon er ook wat tochtjes doen. En dat leek ons leuk omdat het dan niet zo toeristisch zou zijn als normaal. Nou toeristisch was het zeker niet. Toen we opzoek gingen naar olifanten zei iedereen dat die er niet waren. Na uren te hebben gelopen zagen we eindelijk een olifant!!! op een schilderij. D'r waren hier gewoon geeeeen olifanten. Nou toen kwamen we ons eigenaartje van het huis tegen en vertelde ons dat alle olifanten aan het werk waren en dat je die toch niet vond, maar hij kon wel wat regelen. Nou dat regelen duurde uren maar uiteindelijk zaten we dan toch op een olifant. Die volgends mij voor het eerst een ritje deed, want dat beest was voor alles bang, wel echt super leuk en zo mooi!!Midden in de jungle alleen maar vlinders en prachtige palmbomen. En.... Echt NIET toeristisch!!
Na verder de hele dag zijn nagestaard aangekeken en nageroepen zijn we 's avonds maar vroeg gaan slapen.
De volgende ochtend hebben we weer een bootje gepakt, eerst wilde ze ons allemaal mee hebben op speedboten maar er was een jongen die ook met zijn eigen boot richting PakBeng ging, de plek waar wij heen wilde. Nou dat was geregeld. Het bleek een vrachtschip zijn, dus we konden ons mooi tussen de zakken mais planten. Erg grappig en relaxt.
Aangekomen in Pakbeng wilde we een bus pakken. Nou moet je naagaan terwijl je dus met handen en voeten want ze spreken geen woord Engels, duidelijk probeert te maken waar je heen wilt, verzamelen allemaal mensen zich om je heen en loopt ongeveer het hele dorp uit om naar je te staren. Nou duidelijk gemaakt dat we met een bus wilde richting Udomxai, en toen een uur wachten. En dan weer wachten terwijl iedereen continu alles wat je doet in de gaten houdt, elke stap die je zet en elke beweging die je maakt word gewoon gevolgt door starende ogen.
Toen moesten we de bus in....geen gewone bus maar een tuk tuk bus. Dat is dus meer een klein vrachtwagentje en in de vrachtruimte hebben ze dan 2 rijen bankjes gemaakt waar
je dan op kan zitten. Eerst waren we enige erin maar in ene werden we aangehouden [ zo gaat dat hier] en werd die hele kar volgeladen met maiskorreltjes. Die werden er later ook weer uitgegooit, terwijl we ondertussen lekker aan de beerlao zaten en naar buiten zaten te kijken, dat naar buiten kijken hier is echt leuk want je ziet overal kleine volkjes en die hebben allemaal hun eigen kleding en gedrag. Je ziet de vreemdste dingen. Ik zag gewoon een bebloede baby uit een van die huisjes komen die net geboren was. Dus dat is echt heerlijk. Toen kwamen er een paar van die vrouwtjes uit zo’n stam met ons mee in de bus, nou die vinden je zo prachtiog en moeten lachen om alles wat ze zien, blonde haren op je benen, grote voeten, blauwe ogen, dat ik steeds mijn kop stoot omdat ik zo groot ben, en de kindjes staren je met grote ogen aan. Na wat vrienden met ze te hebben gemaakt door ze snoep en appels te geven stopte die tuktuk weer en werd er vanuit een soort geitenkar een hele zieke vrouw in die tuktuk getild. Wat ze had was niet echt duidelijk, maar of ze kreeg een baby of ze had iets met d’r lever ofzo. Er gingen allemaal potten en pannen mee en ketels. D’r moeder ging ook mee en al d’r andere kinderen. Nou die vrouw zweten en had ronddraaiende ogen, en zakte steeds weg, echt vreselijk. Uiteindelijk werden ze met zijn allen bij een soort legerbasis , waar ook een ziekenhuisje was eruit gezet. Nou dat soort dingen maak je allemaal mee hier. Toen we eindelijk aankwamen bij de plek waar we wilden slapen [ tussenstop op de weg naar udomxai] waren we uiteraard weer de enige toeristen, het is hier zo ongerept en dat is wel leuk, maar ik moet zeggen dat je soms ook echt een beetje gek word ervan. Als alles wat je doet continu in de gaten word gehouden en je hoort om je heen continu Falang fallang , fallang, ik ben er in ieder geval wel achter dat ik heeel blij ben dat ik niet beroemd of bekend ben ofzo. Toen we wilde gaan slapen in dat dorpje werden we midden in de nacht wakker van geknaag. Nou eerst beetje lacherig doen, maar het werd steeds erger en harder en dat het geen muisje was was duidelijk. Nou elke keer als we net bijna in slaap vielen kwam het weer de kamer in en hoorde we het weer. Na ongeveer 3 uur schijnen en op jacht te zijn geweest bleek het om een rat te gaan,die zo groot was als een kat. Heeerlijk.
Dus om 6 uur maar uit bed gegaan :-D je ligt toch niet echt lekker meer ;-)
En de bus/tuktuk gepakt naar Udomxai, nou daar zaten we weer tussen de locale bevolking met je slaperige kop, en toen hoorde we het al... getok en gekukel, er ging een levende vast gebonden kip mee. Die volgends mij door had dat wij de enige waren die medelijden met hem hadden want hij keek steeds onze kant op. Toen ik ff d’r uitliep lag er een zak vastgebonden achterop de grill en toen ik goed keek, hadden ze er een hoekje af geknipt en kwam daar een varkensneusje uit. Toen ik goed keek bleek die nog t eleven.
Nou zo ging het de hele weg door 10 mooie gekleurde vogeltjes aan een haak of hele leieve marmotten vastgebonden met stukken rubber of mensen die in ene een zak open deden en trots Bambi eruit haalde.
Jullie begrijpen het vast dat ik nu al 4 dagen vegetarier ben…..
Over Udomxai weinig te vertellen want er bleek hier helemaal niks te doen te zijn [ foutje wij hoopte hier ons Visa te kunnen regelen voor Vietnam, maar dat was niet mogelijk] dus we zijn weer terug gegaan naar Luang prabang om hier van een Mahout Experience te gaan doen die we al hadden gezien. Volgende berichtje meer!
Wat zie ik en wat hoor ik?? haha word ik de nieuwe Floortje Dessing, krijg van alle kanten berichten dat ik moet gaan bundelen, en boeken moet gaan schrijven, hahah echt cool. En 5117 hits op mijn site...WOW ik wist niet dat ik zo populair was. :-D
Oke vanuit Luangprabang zijn we met de Slowboot de Mekhong river opgegaan richting Hongsa. Zo'n rivier tochtje is gewoon lekker relaxt, je ziet berggeitjes, waterbuffels, mensen spulletjes zoeken en zeven [ misschien goud?] en dat soort dingen. Toen we ergens bij hele hoge rotsen aankwamen en er een soort kleine Tarzannetjes daar op en en af rende met alle locale spullen uit de boot hadden wij het idee, dat we hier natuurlijk niet uit moesten er was geen eens een pier ofzo. Nou dat hadden we dus fout. Dus aa gevraagd te hebben met handen en voeten [ dit was toch niet voor Hongsa??!] bleek dat wel zo te zijn, en kon de boot terug en waren wij de enige die er hier uitgingen!! Yoeppiee! lekker weg van de toeristen.
Nou aangekomen op de wal [over boten moeten klimmen en stukken rots te hebben getrotseerd met een tas van 20 kilo op je rug] begon mensen een beetje te wijzen en te zeggen: "Hongsa??? up up up."
Dus wij vol goede moed de weg opgelopen die omhoog ging, daar probeerde locale bevolking ons duidelijk te maken dat we moesten opschieten voor de bus naar Hongsa. Nou wij rennen en lopen die berg op..... en nog verder rennen.... en lopen..... na een half uur liepen we nog steeds op diezelfde klei weg opzoek naar de hoofdweg, waar de bus zou staan. Nou dit hebben we ongeveer 1,5 uur volgehouden toen begon de moed wat in te zakken [ we waren ondertussen al die hele berg opgeklommen met haarspeldbochten en gigantische hoogte] en het begon donker te worden. Toen bedachten we ons, misschien is d'r geen hoofdweg. Toen het schemerig werd en we echt kramp hadden zijn we de weg weer naar beneden gegaan... en kwam er GOD zijn dank! een tuk tuk aan die ook naar Hongsa ging. Wat bleek, er is geen hoofdweg en de weg die wij liepen was de enige weg, van het ene naar het andere plaatsje. Pff.
Aangekomen in Hongsa, bleek dat er 1 guesthouse was, en daar was niemand. Mochten we nog een ritje mee door het dorp en werden afgezet bij een restaurant. Hier zaten godzijdank nog 3 "blanke" met een kindje. Na wat met hun te hebben gesproken, bleek dat er niks was, behalve dat restaurant, en dat ene guesthouse. In dat restaurant was geen kaart en je at maar wat de pot schafte, nou moet ik zeggen dat het een heerlijke pot was. we kregen gewoon een paar kolen op de tafel, daarop een bak waar je in de rand water deed om je spullen te koken, en bovenop je vlees kon bakken, EERRUG lekker trouwens.
Bij het guesthouse bleken die Franse de enige andere Falang in het dorp te zijn, en het guesthouse was gewoon een groothuis, met een paar kamers. Heel apart maar wel gezellig. De jongen die het beheerde, wachtte tot we gingen slapen deed de deur dicht en ging toen zelf naar huis.
De reden dat we naar Hongsa wilde was, in de Lonely planet staat dat het het enige gebied is, waar ze in Laos nog echt werken met de olifanten en je kon er ook wat tochtjes doen. En dat leek ons leuk omdat het dan niet zo toeristisch zou zijn als normaal. Nou toeristisch was het zeker niet. Toen we opzoek gingen naar olifanten zei iedereen dat die er niet waren. Na uren te hebben gelopen zagen we eindelijk een olifant!!! op een schilderij. D'r waren hier gewoon geeeeen olifanten. Nou toen kwamen we ons eigenaartje van het huis tegen en vertelde ons dat alle olifanten aan het werk waren en dat je die toch niet vond, maar hij kon wel wat regelen. Nou dat regelen duurde uren maar uiteindelijk zaten we dan toch op een olifant. Die volgends mij voor het eerst een ritje deed, want dat beest was voor alles bang, wel echt super leuk en zo mooi!!Midden in de jungle alleen maar vlinders en prachtige palmbomen. En.... Echt NIET toeristisch!!
Na verder de hele dag zijn nagestaard aangekeken en nageroepen zijn we 's avonds maar vroeg gaan slapen.
De volgende ochtend hebben we weer een bootje gepakt, eerst wilde ze ons allemaal mee hebben op speedboten maar er was een jongen die ook met zijn eigen boot richting PakBeng ging, de plek waar wij heen wilde. Nou dat was geregeld. Het bleek een vrachtschip zijn, dus we konden ons mooi tussen de zakken mais planten. Erg grappig en relaxt.
Aangekomen in Pakbeng wilde we een bus pakken. Nou moet je naagaan terwijl je dus met handen en voeten want ze spreken geen woord Engels, duidelijk probeert te maken waar je heen wilt, verzamelen allemaal mensen zich om je heen en loopt ongeveer het hele dorp uit om naar je te staren. Nou duidelijk gemaakt dat we met een bus wilde richting Udomxai, en toen een uur wachten. En dan weer wachten terwijl iedereen continu alles wat je doet in de gaten houdt, elke stap die je zet en elke beweging die je maakt word gewoon gevolgt door starende ogen.
Toen moesten we de bus in....geen gewone bus maar een tuk tuk bus. Dat is dus meer een klein vrachtwagentje en in de vrachtruimte hebben ze dan 2 rijen bankjes gemaakt waar
je dan op kan zitten. Eerst waren we enige erin maar in ene werden we aangehouden [ zo gaat dat hier] en werd die hele kar volgeladen met maiskorreltjes. Die werden er later ook weer uitgegooit, terwijl we ondertussen lekker aan de beerlao zaten en naar buiten zaten te kijken, dat naar buiten kijken hier is echt leuk want je ziet overal kleine volkjes en die hebben allemaal hun eigen kleding en gedrag. Je ziet de vreemdste dingen. Ik zag gewoon een bebloede baby uit een van die huisjes komen die net geboren was. Dus dat is echt heerlijk. Toen kwamen er een paar van die vrouwtjes uit zo’n stam met ons mee in de bus, nou die vinden je zo prachtiog en moeten lachen om alles wat ze zien, blonde haren op je benen, grote voeten, blauwe ogen, dat ik steeds mijn kop stoot omdat ik zo groot ben, en de kindjes staren je met grote ogen aan. Na wat vrienden met ze te hebben gemaakt door ze snoep en appels te geven stopte die tuktuk weer en werd er vanuit een soort geitenkar een hele zieke vrouw in die tuktuk getild. Wat ze had was niet echt duidelijk, maar of ze kreeg een baby of ze had iets met d’r lever ofzo. Er gingen allemaal potten en pannen mee en ketels. D’r moeder ging ook mee en al d’r andere kinderen. Nou die vrouw zweten en had ronddraaiende ogen, en zakte steeds weg, echt vreselijk. Uiteindelijk werden ze met zijn allen bij een soort legerbasis , waar ook een ziekenhuisje was eruit gezet. Nou dat soort dingen maak je allemaal mee hier. Toen we eindelijk aankwamen bij de plek waar we wilden slapen [ tussenstop op de weg naar udomxai] waren we uiteraard weer de enige toeristen, het is hier zo ongerept en dat is wel leuk, maar ik moet zeggen dat je soms ook echt een beetje gek word ervan. Als alles wat je doet continu in de gaten word gehouden en je hoort om je heen continu Falang fallang , fallang, ik ben er in ieder geval wel achter dat ik heeel blij ben dat ik niet beroemd of bekend ben ofzo. Toen we wilde gaan slapen in dat dorpje werden we midden in de nacht wakker van geknaag. Nou eerst beetje lacherig doen, maar het werd steeds erger en harder en dat het geen muisje was was duidelijk. Nou elke keer als we net bijna in slaap vielen kwam het weer de kamer in en hoorde we het weer. Na ongeveer 3 uur schijnen en op jacht te zijn geweest bleek het om een rat te gaan,die zo groot was als een kat. Heeerlijk.
Dus om 6 uur maar uit bed gegaan :-D je ligt toch niet echt lekker meer ;-)
En de bus/tuktuk gepakt naar Udomxai, nou daar zaten we weer tussen de locale bevolking met je slaperige kop, en toen hoorde we het al... getok en gekukel, er ging een levende vast gebonden kip mee. Die volgends mij door had dat wij de enige waren die medelijden met hem hadden want hij keek steeds onze kant op. Toen ik ff d’r uitliep lag er een zak vastgebonden achterop de grill en toen ik goed keek, hadden ze er een hoekje af geknipt en kwam daar een varkensneusje uit. Toen ik goed keek bleek die nog t eleven.
Nou zo ging het de hele weg door 10 mooie gekleurde vogeltjes aan een haak of hele leieve marmotten vastgebonden met stukken rubber of mensen die in ene een zak open deden en trots Bambi eruit haalde.
Jullie begrijpen het vast dat ik nu al 4 dagen vegetarier ben…..
Over Udomxai weinig te vertellen want er bleek hier helemaal niks te doen te zijn [ foutje wij hoopte hier ons Visa te kunnen regelen voor Vietnam, maar dat was niet mogelijk] dus we zijn weer terug gegaan naar Luang prabang om hier van een Mahout Experience te gaan doen die we al hadden gezien. Volgende berichtje meer!
-
14 December 2005 - 12:49
Judy_gappy:
Heeeee!!! Weer een nieuw leuk verhaal!! Gewoon 5117 hits...wat populair!! En zo hoort het ook natuurlijk!!!Blijf het raar vinden dat we op dit moment zo'n verschillend leven hebben, maar vind het heeeeeeeeeerlijk!!om je coole reisverhalen te lezen!!! Denk aan je! Dikke zoen!!! -
14 December 2005 - 12:59
Anja:
ohhh sms-je m'n kind heeft weer gepost op haar site,snel senl naar huis gereden en nu ff zitten genieten!!Leuke foto's!Mooie sieraden om en oorbellen in....ben trots op je,wat ben je toch goed gelukt!En dan onze prive mail...mmmm.. zal het allemaal gaan lukken onze plannen ;-))
Tja tis wel een beetje andere vakantie als met je kont op het zand in Benidorm liggen bakken...zitten ze hoor tussen de mais hahaha en ook iets vermoeiender,al dat geklim en geloop.
Gewelig kan me voorstellen dat je geniet,
veel plezier dikke kus en bedankt voor het meegenieten.
Love YOU!!! -
14 December 2005 - 14:21
Kelly:
Haha,weer een leuk verhaal,en die olifant is zeker GROOT! :D
kusje! Love you! -
15 December 2005 - 18:19
Faat:
wat een lekkere verhalen weer! populair?????vind je het gek!ik blijf het herlijk vinden,al die verhalen.xxjes -
15 December 2005 - 19:06
Roy:
Sawadee soeoi khrap ! Tering, Wat maak je me weer JALOERS! Ik ben alweer een paar dagen terug in ons koude kikkerlandje en het bevalt me.... HELEMAAL NIET! Ga morgen een nieuwe vlucht boeken richting bangkok voor april. CHILL!! Mis het daar te erg! Dussssss, geniet ervan mop zolang het duurt, want dit zijn DE dingen van het leven. Hoop dat jullie dames je een beetje redden daar, maar daar geloof ik wel in. Zo te lezen hebben jullie het goed, C ya!!! Liefs Roy -
15 December 2005 - 22:08
Anco Mol:
leuke site en mooie verslagen en wat veel foto`s ik hoop dat je al wat leuks heb gedaan met je fles. en we missen je wel hoor hierop schiphol groetjes en nog veel plezier daar -
16 December 2005 - 01:19
Elise:
Meidennn!! Wat een geweldig verhaal weer! Gewoon op een olifant gereden, hoe vet!!! :D Genietze! Dikke knuffel en een kus, Elise -
16 December 2005 - 09:42
Kimmy!!:
Vonden jullie t niet eng toen t donker begon te worden?
Ben je op zoek, dan beland je dus in de rimboe waar t NIET 'toeristich' is!
Jullie waren ff helemaal vrij. Lijkt me een bizare ervaring, want hier heb je altijd mensen dicht bij. Dat weet je zeker. Maar daar weet je eigenlijk niks zeker. Cool! Vind jullie foto's ook heel erg leuk. Je ziet dat jullie t vet gezellie hebben. Lekker voor jullie. Nou ik heb maar vet KUT over jullie gedroomd. Ten eerste waren jullie op een hele vieze plek waar thaise mensen uit afval opstonden onder de vliegen. En later hoorde ik een klein everzwijntje gillen ga ik kijken, zie ik jullie erbij staan als 2 toeristen die naar een slagting van dat beesie kijken(alsof jullie dat ooit zouden kunnen). En tot overmaat van ramp hadden jullie ruzie gekregen en waren jullie verder gegaan zonder elkaar. Echt een NACHTMERRY dus!! Ja mijn koopie is druk. Maar dat wisten jullie al. Verder alles goed hier de kerst komt eraan en we hebben er zin in, we gaan lekker eten films kijken. En we zien wel of t een witte kerst word. Altijd weer een verrasing. We zijn gisteren naar Ali B geweest, echt heel erg leuk was dat. Heb erg gelachen, ik was met An en Am. En heb vanavond een personeelsfeetje in de stad. Xie wel weer waar ik beland, dat vind ik altijd wel leuk aan de stad. Je weet t niet hé!
En we zouden zaterdag naar Innercity gaan maar dat is te duur en vrijkaartjes waren niet gelukt, dus dan maar geen Juegd van Tegenwoordig en Tiga en Dave Clark en Steve Rachmad en Bart Skills en voor Mik natuurlijk DJ Chucky! Tja geinige line up maar t is ons niet gegund. :-)
Verder hebben we t druk met kerst oud en nieuw mijn verjaardag en werk. Dus de aankomende maand zijn we elk weekend gevuld. Wel leuk om naar alles toe te leven. Ik zal ook nog wel ff een verslagje sturen van de weekendjes over de mail.
Lof jullie be carefulle en dikke kus en knuffels van ons. An Peppie Linda mijn zussie en ik natuurlijk xxx Kimmy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
